- nümayan
- sif. <fars.> klas. Görünən, zahir olan, aydın olan. Çay kənarında bir meşə qaralır; O biri yanda kənd nümayandır. A. S.. Nümayan etmək (eləmək) – görsətmək, zahir etmək, aşkar etmək. Qəm büsatın xətm edibdir dövr Seyyid adına; Kim nəzərin dəhrdə hərgiz nümayan eyləməz. S. Ə. Ş.. Zülmünü nümayan eylədin aşkar; Qurğular pozulub, sanlar itibdi. A. Ə.. Nümayan olmaq – görünmək, zahir olmaq, aşkar olmaq. Abirudan məni sən saldın elə, ey idbar; Nagahan taki olub üzdə nümayan saqqal. M. P. V.. Nümayan oldu nagah bir cənazə; Aparırlardı dəfn üçün məzarə. S. Ə. Ş.. Hacı Mehdinin evi nümayan olur. Ə. H..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.